به منظور بررسی اقدامات انجام شده در راستای تحقق تحول دیجیتال در صنایع گردشگری به عنوان یکی از صنایع مهم و بخشهای تأثیرگذار بر اقتصاد دیجیتال، اعضای تیم پروژه در تاریخ هفدهم شهریور ماه به ملاقات آقای ولی تیموری معاون گردشگری وزارت میراثفرهنگی، صنایع دستی و گردشگری رفتند. در این جلسه آقای تیموری ابتدا به تشریح اهمیت تحول دیجیتال در حوزه گردشگری پرداختند. ایشان یادآور شدند که شعار سال ۲۰۱۹ سازمان جهانی گردشگری، صنعت گردشگری و تحول دیجیتال بوده است. با توجه به این که ایران عضو هیئت اجرایی این سازمان است، طی دو سال آتی نیز رویکرد توسعه پایدار در کنار تحولات دیجیتال مورد تأکید صنعت گردشگری در سطح جهانی خواهد بود. ایشان افزودند که این موضوع برای ایران نه تنها امتیازی جهانی محسوب میشود (با توجه به همراستا بودن این فعالیت با ارزشهای جهانی) بلکه به کارگیری این تحولات به فضای داخلی نیز کمک میکند؛ به عنوان مثال با توجه به تحریمهای موجود نمیتوانیم در رسانههای غربی محتوای تبلیغاتی ارائه دهیم ولی از طریق این فناوریها بهراحتی میتوانیم پیاممان را به گوش مشتریان خارجی برسانیم. در ادامه درباره تعداد مشاغل ایجاد شده اذعان داشتند در این حوزه طبق پیشبینی سازمانهای جهانی مشاغلی که در صنعت گردشگری در ۲۰ سال آینده رایج میشوند، هنوز وجود ندارند که نشان از قدرت تحولات دیجیتال است و سرعت بسیار زیادی که در حال تحت تأثیر قرار دادن مشاغل است.
آقای تیموری دربارهی میزان اعتماد و استقبال مردم از حضور عناصر تحول دیجیتال در صنایع گردشگری به آمار ۹۰ درصدی استفاده از پلتفرمهای دیجیتال برای خرید بلیط و انجام عملیات رزرو بستههای مسافرتی و اقامتگاهی در نوروز سال ۹۸ اشاره داشتند. این امر نشاندهنده این است که با وجود تازگی این موارد در ایران به سرعت مورد استقبال مردم قرار گرفته است و تمامی ذینفعان خود را با آن تطبیق دادهاند؛ چه نمونههای سنتی (که بهرهبرداران تحول دیجیتال هستند و برای تسهیل فرآیندهای خود خدمات دریافت کردهاند) و چه نمونههایی که با رخداد این تحول و بر پایه ICT شکل گرفتهاند و بعد وارد بحث گردشگری شدهاند.
سپس آقای تیموری به چالشهای قانونی و فضای کسبوکار پرداختند از جمله اینکه در چند سال گذشته کشمکشهای فراوانی بین ذیربطان سنتی و فناوریمحور وجود داشته است. از طرفی باید صنعت گردشگری به سمت بهرهبرداری از مزایای این فناوریها برود و جامعه با این تحولات تطبیق پیدا کند و از طرف دیگر بخش خصوصی به صورت غیرحرفهای عمل میکند و عموماً در برابر این تحولات مقاومت زیادی نشان میدهد. سازمان با برگزاری کلاسها و دورههای آموزشی برای بخش خصوصی سعی در تبیین فرصتها و تغییر رویکرد شرکتهای قدیمی در مواجهه با شرکتهای نوپا داشته است. نهایتاً در سال ۱۳۹۵ این کشمکشها منجر به جمعبندی در قالب یک دستورالعمل مشترک شد. در این دستورالعمل هم چالشهای ذیربطان سنتی لحاظ شد و هم مجوزی برای ورود کسبوکارهای نوپا در این فضا صادر گردید. از طرف دیگر در قوانین گذشته که امکان نظارت، نرخگذاری تعرفهها و درجهبندی این فعالیتها را نیز به این سازمان میدهد، هیچ تعریفی از کسبوکارهای نوپای امروزی و فعالیت در فضای مجازی وجود ندارد و ایجاد چارچوب قانونی برای فعالیتهای این چنینی سازمان را با مراکزی نظیر توسعه تجارت الکترونیک دچار چالش کرده است. در پایان نیز ایشان به عدم تعامل بین صنایع ICT و گردشگری انتقاد داشتند. مطابق دیدگاه ایشان افرادی که در حال حاضر در حوزه گردشگری دیجیتال فعالیت میکنند، در واقع خبرگان فناوری هستند و با مباحث تخصصی گردشگری نظیر طراحی بستههای سفر، نرخگذاری و الزامات قانونی (طرز برخورد با اقوام محلی حاضر در محل برگزاری تورها و امثال آن) آشنایی ندارند. این عدم آشنایی صنعت گردشگری را دچار چالشهای عمده کرده که در نهایت باعث بدبینی دستگاههای نظارتی به کل صنعت میشود.